Apunte de paisaje, José Hierro

domingo, 29 de abril de 2012
Atardecer sobre las vías, Edward Hopper


APUNTE DE PAISAJE

Las nubes puestas a secar al sol.
Los ciruelos condecorados por la primavera.
Abril, de manos húmedas,
acaricia la frente de los arces.
La lengua púrpura del atardecer
lame la curva de las lomas de plomo
y las convierte en carne tibia.

Todo ha sido creado
para mayor gloria del viento del oeste
que despeina las aguas del lago.
(Más allá, la ciudad, desplegadas las velas de cemento
navega hacia su olvido, noche, sueño, nunca.)



José Hierro, Cuaderno de Nueva York, Hiperión, Madrid, 1998, p. 85.

Abolir la nostalgia, Jorge Riechmann

viernes, 27 de abril de 2012
Nostalgia del infinito, Vlada Mirkovic


ABOLIR LA NOSTALGIA

Es la hermana tullida del deseo.
De nada verdadero se predica.
Le place avasallar: busca vasallos.
No le miréis las manos,
                                   perder es imposible.

Abolir la nostalgia, esa tenia violenta,
esa impotencia desovillada en máscara,
mi desdentada enemiga más voraz.
Untarle el cuerpo de brea y de vergüenza.

Sea
la desolada quimera del presente
nuestro empeño imborrable.



Jorge Riechmann, Futuralgia (Poesía reunida 1979-2000), Calambur, Madrid, 2011, p.  135.

The stuff the dreams are made of, Lois Pereiro

lunes, 23 de abril de 2012
El sueño, Salvador Dalí


THE STUFF THE DREAMS ARE MADE OF

Por ti sobrevivir coa forza necesaria
para erixirme en sombra do que fun
Sen ti ser eu de novo
orfo doutro destino
resignado a ser eco da túa ausencia
vida e morte en desfile intermitente
Humildemente ser nada por ti
unha figura fuxidía na sombra
da mesma materia que os nosos soños
co esprito intoxicado de nostalxia.



Lois Pereiro, Poesía completa, Xerais, Vigo, 2011, p. 86.

[Abandonadlo todo...], André Breton

domingo, 22 de abril de 2012
Soledad, Edward Hopper


Abandonadlo todo.
Abandonad Dadá.
Abandonad a vuestra mujer, abandonad a vuestra amante.
Abandonad vuestras esperanzas y vuestros temores.
Abandonad a vuestros hijos en medio del bosque.
Soltad al pájaro en mano por aquellos que están volando.
Abandonad, si hace falta, una vida acomodada,
aquello que os presentan como una situación con porvenir.
Lanzaos a los caminos.



André Breton, Los pasos perdidos, 1924.

[Envuelto en su enigma...], Clara Janés

viernes, 20 de abril de 2012
Olas del océano, Katsushika Hokusai



Envuelto en su enigma, se puso de manifiesto el don de la boca. La marea se elevó llena de pensamientos y se replegó reclamada por la sima. Nadie sabía si las orillas eran límites o nexos, si la vida se hacía o se deshacía en el agua.



Clara Janés, Variables ocultas, Vaso Roto, Madrid, 2010, p. 63.

[Continúa lavando...], Seichi Yamaguchi

jueves, 19 de abril de 2012





Continúa lavando el pescado
a pesar de que el agua está ya
negra de sangre.



Seichi Yamaguchi


Río con sangre, Beto Machado 


Ozaki Hôsai, Taneda Santôka & Yamaguchi Seichi, Tres monjes budistas (110 haikus), CEDMA, Málaga, 2008.

On liberty, 1996, Jorge Riechmann

sábado, 14 de abril de 2012
Teléfono móvil, Hu Yongkai


ON LIBERTY , 1996

No lleva un libro, pero lleva un teléfono inalámbrico.
No lleva pan, pero lleva un teléfono inalámbrico.
No lleva un hijo, pero lleva un teléfono inalámbrico.
No lleva culpa, pero lleva un teléfono inalámbrico.
No lleva amor, que lleva un teléfono inalámbrico.
No lleva nada y lleva un teléfono inalámbrico.



Jorge Riechmann, Futuralgia (Poesía reunida 1979-2000), Calambur, Madrid, 2011, p. 545.

A media luz, Javier Salvago

lunes, 9 de abril de 2012
Nueva York con luna, Georgia O'Keeffe

A MEDIA LUZ

Vivir así: sin angustiosos sueños,
con los deseos justos y contados,

sin prisa por llegar a ningún sitio,
sin esperar de nada demasiado...,

tal vez no sea vivir. Pero es mi vida
(o, al menos, lo que de ella va quedando).



Javier Salvago, Volverlo a intentar, Renacimiento, Sevilla, 1989.

Penetration prayer, Lois Pereiro

sábado, 7 de abril de 2012

PENETRATION PRAYER

Celebra e recebe
na lingua da rabia
nos límites da euforia
na túa boca
este ouro branco e lóxico veleno
co teu sangue entraberto
a un mundo incerto
en doses fragmentadas da ruína

pois a demolición
é o ferro que nos arma

celebra a nostalxia
e na ausencia do vicio
conserva o teu odio
condénate
amén


Lois Pereiro, Poesía completa, Xerais, Vigo, 2011, p. 64.

Sólo un maquinista, José Ovejero

viernes, 6 de abril de 2012
Máquina girando rápido, Francis Picabia


SÓLO UN MAQUINISTA

"Jim" me dice, "Jim, ¿qué pasa?" El ruido ha sido bestial, como si una ciudad entera se derrumbase. Al principio creí que había reventado una turbina, o la caldera. Creo que me he roto la muñeca al caer. Daniel está pringado de carbón de arriba a abajo. Sus ojos parecen ocuparle media cara. "Nada", digo, "ya no pasa nada". No soy más que un maquinista, pero sé contar. Solo hay botes para la mitad. Y yo no soy parte de esa mitad. Nunca me han gustado las cosas grandes: los rascacielos, el puente de Brooklyn, los trasatlánticos. Qué más da. Daniel se me acerca con pasos inseguros. El suelo está tan inclinado que tiene que apoyarse con una mano en la pared para avanzar. Al menos, las luces de emergencia funcionan. Estar completamente a oscuras sí me daría miedo. Daniel se detiene frente a mí. Me besa en la boca. "Siempre he querido hacerlo", dice. Pegarle un puñetazo sería idiota, dadas las circunstancias. Se oye el acero retorciéndose, chirridos de metales que se frotan, un estruendo de catarata. Pero ni un grito. "¿Te has enfadado?", dice, y se abraza a sí mismo para quitarse el temblor. "No, idiota, por qué me iba a enfadar", le digo. Sonríe. Luego mira hacia la escalerilla rota. No hay nada más cabrón que la esperanza.


José Ovejero, El Cultural, 6 de abril de 2012, p. 10.

[En el sentido más profundo...], Carl Gustav Jung

martes, 3 de abril de 2012
El sueño, Henri Matisse



En el sentido más profundo todos nosotros no soñamos desde nosotros, sino desde aquello que se encuentra entre nosotros y los demás.



Carl Gustav Jung, Sobre el amor, Trotta, Madrid, 2005.

Contiguos, Adolfo Bioy Casares

lunes, 2 de abril de 2012
Amantes de High Street, Jiri Borsky


CONTIGUOS

Estaban tan acostumbrados a vivir juntos, a mirarse de cerca, que si se veían en la calle se turbaban.



Adolfo Bioy Casares, Guirnalda con amores, Emecé, Buenos Aires, 1959, p. 112.

Tiempo, Michael Ende

domingo, 1 de abril de 2012
Tiempo - el río sin bancos, Marc Chagall

TIEMPO

El hecho de que el tiempo sea mensurable, o sea, de que pueda ser dividido en días, horas, minutos, demuestra en realidad —matemáticamente— que no es infinito, pues medio infinito es también infinito y asimismo cada una de sus partes. Si el tiempo fuese infinito, tendría que serlo también cada segundo. Pero si es finito, en el fondo sólo es apariencia en una realidad atemporal.



Michael Ende, Carpeta de apuntes, Alfaguara, Madrid, 1996, p. 149.